บทที่ 451

ลู่เชียนยืนอยู่ที่หน้าประตูห้องน้ำ มองดูอย่างเงียบๆ

ค่ำคืนเงียบสงัด

ภายใต้แสงไฟสีเหลืองนวล ใบหน้าด้านข้างของเธอดูอ่อนโยน แม้แต่น้ำตาที่ร่วงหล่นก็ยังใสราวกับคริสตัล

เขารู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอเจ็บปวดใจแทนเขา

ลู่เชียนมองอยู่นาน เธอก็จมอยู่ในห้วงความคิดของตัวเอง ยังไม่ได้สติกลับมา

เขาเดินเข้...